Kazım’a Mektup

0
756
Kazım Koyuncu
Kazım Koyuncu
Kazım Koyuncu
Kazım Koyuncu

Bugün 25 Haziran 2011 günlerden de Cumartesi, tıpkı o günkü gibi; o kara gün gibi yine bir Cumartesi.
Sen gideli tam altı sene geçmiş; altı koca sene, ama daha dün gibi geliyor.
Sanki hiç gitmemişsin, sanki yarın konserin var bizde gelme planları yapıyoruz gibi, anlayacağın daha dün gibi.

Hiç sorma o kara günü. Gökyüzünün hep ağladığı o şehrin, o şehirlerin insanları sanki gökyüzünü kıskanmış taklit ediyordu o gün; sel olmuştu gözyaşları. Gittiğini söylediklerinde adeta kor düştü yüreklere yaktı içimizi, hüzün kapladı her yanı. Çok erken oldu bu ayrılık derler ya, işte tam da öyle; erken bıraktın bizi. Hep bir ümit vardı içimizde, bunu yakıştıramıyorduk belki sana ama…

Gittin!

Ardında binlerce, on binlerce sevenini bırakıp, tıpkı şarkıdaki gibi ‘’işte gidiyorum’’ dedin ve gittin. Herkesi, her şeyi bırakıp sessiz sedasız çekip gittin. Oysa hiç alışık değildik bu sessizliğe; ne sana ne bize göreydi, tedirgin edici, ürpertici, soğuk bir sessizlik.

Sen gittin ya, zannetme ki unutuldun. Hala şarkıların dinleniyor, video kliplerin yayınlanıyor televizyonlarda. Senin sesini duyunca yine kıpır kıpır oluyor yürekler! İnsanlar seni konuşuyor ve özlüyor, hem de nasıl… Abartmıyoruz, bilirsin bizimkilerin içinde yoktur böyle şeyler, neyse o! Gittin diyorum ama ne kadar ve nereden? O yüreklerden kimse gönderemez seni, kimse değiştiremez yerini.

Biliyor musun, sana bizim Kazım demek biraz haksızlık sanki. O büyük yüreğine sadece Karadeniz’ i sığdırmadın çünkü. İspatı mı? Sadece bugünkü etkinliklere bakmak yeter.

Gelelim buraya…

Aynı bildiğin gibi. Ne değişir ki, ne kadar değişir, hep aynı hep aynı. Hatta Trabzonspor yine şampiyon olamadı; maalesef…
İşte o kadar aynı! Kim bilir belki bu sene ümitlerimiz boşa çıkmaz, belki kupayla seni ziyarete bile geliriz, kim bilir. Hem senin de hakkın bu, ne kadar Trabzonspor’ lu olduğunu bilmeyen mi var?

Aslında ne kalem ne kâğıt yeter seni yazmaya ama ben şimdilik ara veriyorum. Şunu unutma her zaman beraberiz, bizlerlesin, buradasın. Böyle silinmeyecek izler bırakmışken, o büyük yüreğinde herkese yer ayırmışken, şimdi unutmak olur mu? Asla! Hem de hiç niyetimiz yok buna, sakın şüphen olmasın.

Seni hiç unutmadık, unutmayacağız.

Cihan Yılmaz – Karadeniz Gençlik ve Kültür Platformu

CEVAP VER

Lütfen yorumunuzu giriniz!
Lütfen isminizi buraya giriniz

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.