Hayat nedir! Ya da hayat neyi ifade eder?

Hayat Nedir

Hayat nedir! Ya da hayat neyi ifade eder!…

Hayat insan için bir uçurum ya da bir yokuştur… Düz yolu yoktur… Ya da vadisi…

Çünkü öyle bir çizgidir ki hayat ne altına, nede üstüne yazı yazabilirsiniz… Hayatta birçok olumlu ya da olumsuz anlar ve olaylar yaşarız. Bazen isyan eder, bazen de şükreder ve deriz ki ‘Mevla beterinden korumuş….’

Oysa hayat bir bebeğin tebessümünden, bir yaşlının bastonuna bağlılığından, bir çiçeğin can suyundan ve evladının mezarı başındaki bir annenin gözyaşından anlaşılır… Bazen masumca, bazen mahsunca, bazen sıkıntılı, bazen de tebessümle yürüyen uzun ve ince bir yoldur… Hayat!

Kimileri için huzurlu geçen, kimileri için de zahmetli ve yorgun geçen bir ömürdür… Hayat!

Hayatla olan bağlılığımız, bedenin cana, canın nefese, eğrinin doğruya, kulun duaya ve sevginin yüreğe dokunuşu kadar değerli ve önemli bir hazine…

Geceleri yıldızların ışıltısı gibi parlayan nedensiz bir hayat… Yakamozların parıltısı gibi anlık heveslerin esiri bir hayat… Gizemlerin dünya nimeti sayıldığı anlamsız bir hayat… Yasak bölgede tehlike sinyalleri ile ürperen yalnızlığa mahkûm bir hayat…

İşte böyle bir şey hayat!

Ve insan!

Kimi zaman arzuların, isteklerin ve heveslerin kölesi, kimi zaman şeytanın yoldaşı, kimi zaman da gerçek huzurun esiri olmuştur insan…

İnsan diyorum… Çünkü insandır hayatın vesilelerinden, varoluş nedenlerinden biri… Hayat düz ve güzel bir yol olarak ilk nefes ile insanlığa bir nimet hediyesidir. Bir nefes dünyanın en değerli hazinelerinden çok daha değerli bir ihsandır. Ama bizler insanız ya!” Her şeye hakkımız var! “Deyip harcıyoruz bu hayat yolunun bileti olan nefesimizi… Nasıl olsa bugün geçti, yarında Allah kerim deyip hayat yoluna vuruyoruz balyozu. Yokuşlarını düze, iniş çıkışlarını da kadere mal edip ak kaşık misali yaşıyoruz hayatı…

Her sarsıntının ardından yüreklerin tusinami yaşadığı, kader denen yolun anlamsız yolcusu olduğunu düşünen ve ellerini göğe açarak, yürek mekânından yola çıkıp ifade aracı dili ile söze ve gözünden akan birkaç damla gözyaşı ile harmanlayıp niyazda bulunan insan… Rahatı gördüğü an mayın tarlasını tercih eden bir insan. Duanın nasibi ile hayatın cazibesini bağdaştıramayan bir insan ve o insanın sitemkâr yoldaşı hayat…

Bizler zorlukların yaşanması ile rahatı, acıların yıkımları ile mutlulukları ve uçurumların varlığı ile vadilerin değerini en iyi şekilde anlamaya çalışıyoruz. Ve bu yolda mesai harcıyoruz… Hatalarımızdan ders çıkarıp, niyaz edip gül bahçesinde yaşamaya aday oluyoruz…

Dilerim Mevla yolda kalmışa yol gösterici, bunalıma girmişe huzur, yolunu kaybetmişe rehber vesilesi kılsın ve en değerlisi kendisine hakki ki bir kul eylesin inşallah…