Şevketlû ve dahi gayretlu Gazi Sultan Mehemmed Bahadır Han efendimiz hazretleri Bulgar Dağı’na kim çıktılar Drabuzun (Trabzon) tarafına iner oldular.
Hazreti Padişah-ı Cihan bu dağun ekserin yayak (yaya) yüridi.
Ebu-l Feth vel Gazi Han ter içinde idi yorulmuş idi lakin dimdik idi. El hasıl i kelâm Drabuzun üzerine indiler.
Uzun Hasan’un anasın bile alup inmiş idi. Sultan Gazi Mehemmed Han’a Sara Hâtun eyidür (söyler): Hay oğul şuncacık Drabuzun içun bunca zahmadlar çekmek nedür? Dedi. Pâdişah hazretleri cevab verdi kim, “Ana!.. Bu zahmadın cümlesi Drabuzun çün değildür.
Bu zahmadlar din-i İslam yolunadur kim, ahretde Allah Hazretüne varıcak (varınca) hacil ve zelil olmayavuz (olmayalım) deyudur.
Zira kim bizüm elümüzde islâm kılıcı vardur ve biz bu zahmatı ihtiyar etmesevüz (etmezsek) bize gâzi bahadır han demek yalan olur.
Gel A ana! Bak!.. Hep bile bakalım, şol bahadır erenler ve dahi derviş gaziler ana, baba, karındaş ve dahi avret ve dahi evlad endişesinden sıyrılup ne deyi gelmiştür? Ve dahi ben şol mubarek kılıncı kafirin böğründen çeker isem alem-i islamın hâli ne ola kim?
Ben vurdum mu üç beş dirhem çekirdek, bir avuç kaytaban ve dahi dünyalık için vurmam ben, Ben benden ziyade, benim dindaşlarım, soydaşlarlarım ve dahi Muhammed Mustafa ümmeti hakkı içün vururum.
Onlar öz yurtlarında sulh ile bile yaşayalar deyi vururum.
Ben bencileyin gaflete düşer isem, bunca ümmetin encamı neye varır?
İşbu gayrad içün vururum.
Âşıkpaşazâde‘nin kaleminden…
